به گزارش مشرق، نگاهی به رکوردهای هفته اخیر کرونا در کشور به خوبی صحت ادعای فوق را تائید می کند. این در حالی است که غیر از اجباری شدن استفاده از ماسک در روز یکشنبه ۱۵ تیرماه تاکنون هیچ دستور و یا اقدام ضروری مشخصی از سوی ستاد ملی کرونا صورت نگرفته و حتی مسئولان استانی که مدیریت کنترل شرایط موجود به آنها تفویض شده نیز اقدامی درخور توجه انجام نداده‎اند. گویا همگی مسئولان در شوک مجدد اوج گیری ویروس کرونا بسر برده و یا به انتظار رشد کاهشی نمودار جان باختگان کرونا نشسته اند.

بیشتر بخوانید:

چه کسانی شریک جرم کرونا در مرگ ایرانی‌ها هستند؟

مقابله با کرونا مانند جنگ است، تعارف بردار نیست

سعید نمکی وزیر بهداشت دیروز چهارشنبه ۱۸ تیرماه در جلسه‌ اضطراری ستاد کرونای پایتخت صراحتا اعلام کرد که دستاوردهای کرونایی لگدمال بی‌توجهی‌ها شده و عده‌ای از مردم و دوستانی که در جایگاه‌های مختلف بخش خصوصی یا دولتی نشسته‌اند دچار سهل‌انگاری شدند. وی ضمن ابراز شرمندگی نسبت به زحمات فداکارانه و شبانه روزی کادر درمان کشور با انتقاد از عدم رعایت پروتکل ها و مصوبات تصریح کرد که در شرایط فعلی کنترل کرونا بسیار مشکل تر از اوج گیری آن در اسفند و فروردین است چراکه اکنون نه می‌شود مردم را با شعار در خانه بمان نگه داشت و نه می‌ توان کسبه را مجبور به تعطیلی صنوف و کسب و کارها کرد.

اما نگاهی کلی به آمارهای ۴ ماهه حضور کرونا در کشور به خوبی نشان می دهد که مسافرت های بین شهری و بین استانی بیشترین و شاید مهمترین عامل انتقال کرونا بوده و این در شرایطی است که استان های گردشگرپذیر و مسافرخیز کشور هیچگاه حاشیه امنی در سایه شیوع همه گیری کرونا پیدا نکرده اند.

اگر به آخرین اطلاعیه وزرات بهداشت دقت کنید نام استان هایی را خواهید دید که یا گردشگرپذیر و مسافرخیز هستند، یا از آب و هوای مناسبی در تابستان برخوردارند و یا از لحاظ وضعیت معیشتی در شرایط مطلوبی به سر نمی برند. این سه حالت فوق شاید در تمام مدت شیوع و انتشار ویروس کرونا در کشور بجز ایام محدودیت های تردد و مسافرت، جزء لاینفک آمارهای وزارت بهداشت بوده و همواره چنین استان هایی با داشتن حداقل یکی از فاکتورها و مشخصات فوق درگیری مستمری با کرونا داشتند.

این موضوع درباره استان مازندران نیز مصداق دارد، مازندران که همواره مقصد مسافران و گردشگران بوده و هست، پس از طی کردن فراز و فرودهای متعدد در ثبت رکورد کرونا، طی آخرین گزارش وزارت بهداشت کشور مجدد به وضعیت هشدار رسیده و ۷ شهر این استان اکنون در شرایط قرمز قرار گرفته اند.

دکتر سید عباس موسوی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران در نشست خبری پیشگیری و کنترل ویروس کرونا، به روند استمرار افزایش نگران کننده آمار بیماران مبتلا به کرونا در استان مازندران اشاره و تصریح کرد: در حال حاضر شهرهای آمل، بابل، بهشهر، رامسر، محمودآباد، سوادکوه و نوشهر در وضعیت قرمز قرار دارند و شهرهایی مانند قائمشهر نیز در وضعیت نارنجی به سر می برند که اگر اقدامات لازم صورت نگیرد در وضعیت قرمز قرار خواهند گرفت.

به اطلاعیه فوق دقت کنید! اگر نگاهی دقیق و تیزبینانه به نحوه آرایش و قرارگیری شهرهای دارای وضعیت قرمز استان مازندران کنیم متوجه ۲ موضوع خواهیم شد، نخست اینکه، شهرهایی دچار وضعیت قرمز شده اند که یا شریان های مواصلاتی مستقیمی به استان های همجوار دارند و یا در همنشینی شهری هستند که محور مستقیم ارتباط بین استانی دارد، و در حالت دوم، وضعیت قرمز در شهرهایی رخ داده که گردشگرپذیرتر بوده و اصطلاحا دارای رتبه بالاتری از نظر گردشگری و پذیرایی از مسافران هستند.

در ادامه اطلاعیه رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران آمده که با توجه به فاصله نزدیک شهرها و مراودات بین شهری در سطح استان، شیوع بیماری کرونا به سرعت افزایش پیدا کرده و اگر این وضعیت را کنترل نکنیم مجبوریم به سمت قرنطینه، برگرداندن محدودیت ها  و بستن بسیاری از مراکز حرکت کنیم. وی همچنین تاکید کرده که تجمعات سبب ریسک بالایی برای ابتلا به بیماری می شود بنابراین باید از تجمع غیرضروری مانند برگزاری عروسی و مراسم تشییع جلوگیری شود.

حال و با توجه به آنچه در گزارش فوق آمده سوال اینجاست که چرا علیرغم قرارگرفتن ۷ شهر استان در وضعیت قرمز و هشدارهای مؤکدانه ریاست علوم پزشکی مازندران مبنی بر خطر افزایش مبتلایان کرونا، هنوز تصمیم، فعل و دستورات خاصی از سوی مسئولان در استان مبنی بر اعلام محدودیت ها صورت نگرفته است؟

چرا علیرغم اینکه پرواضح است محورها و شریان های مواصلاتی ورودی به مازندران مهم‌ترین چالش استان و باعث تشدید بیماری کرونا شده، دستوری مبنی بر عدم ورود مسافران اتخاذ نشده و کماکان شاهد حجم بیشمار مسافر و خودروهای غیربومی در استان هستیم؟